Κάρβουνο από το κουκούτσι ελιάς

Η Κλημεντία Κοτταρίδη με την μητέρα της Κατερίνα ενώ κρατούν σάκο με κάρβουνο από κουκούτσι ελιάς

Το πρώτο πανευρωπαϊκό βραβείο EMAS 2009 κέρδισε η καλαματιανή εταιρεία «Κλήμης» για την παραγωγή κάρβουνου από το κουκούτσι της ελιάς. Τα βραβεία απονέμει κάθε χρόνο η Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε εταιρείες που εφαρμόζουν συστήματα περιβαλλοντικής διαχείρισης. Η τελετή της απονομής πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο μουσείο της Στοκχόλμης στη Σουηδία, ενώ το βραβείο παρέλαβε η Κλημεντία Κοτταρίδη, εγγονή του ιδρυτή της εταιρείας Κλήμη Κλημεντίδη. «Τους έκανε εντύπωση», λέει στο «Εθνος» η κυρία Κοτταρίδη, «πως από το κουκούτσι της ελιάς μπορεί να παραχθεί κάρβουνο. Σημαντικό ρόλο στην απόφασή τους, όμως, έπαιξαν και άλλοι λόγοι, όπως η μη κοπή δέντρων και ότι όλα τα παραγόμενα προϊόντα (ασβέστης, γεωργικός ασβέστης, φυτικό κάρβουνο) είναι φυσικά». Το κάρβουνο από το κουκούτσι της ελιάς που παράγει η επιχείρηση εξάγεται στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στην Ιταλία, ενώ σύντομα ξεκινούν εξαγωγές στην Πολωνία και στη Μεγάλη Βρετανία. Επόμενοι στόχοι της εταιρείας, που σήμερα παράγει δύο τόνους κάρβουνο την ημέρα, είναι η αύξηση της παραγωγής, η βελτίωση του μηχανολογικού εξοπλισμού και η εκπαίδευση του προσωπικού. 

Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Η ελιά στο Πήλιο, νέα παρουσίαση

Μια νέα παρουσάιση για το πρόγραμμα που υλοποιείται με κεντρικο σημείο το λιοτρίβι του Χατζηγιάννη στο Κατηχώρι. Περισσότερα http://www.scribd.com/doc/23365540

Κραχ στην τιμή ελαιολάδου: ένας εμπορικός πόλεμος σε εξέλιξη

Το κραχ στο ελαιόλαδο, η τιμή του οποίου υποχώρησε ήδη και κάτω από τα 2 ευρώ το κιλό για να σταθεροποιηθεί, πρόσκαιρα στο 1,80 ευρώ και 1,90 ευρώ σε Κρήτη και Λέσβο αντίστοιχα (για οξύτητα 3 δεκάτων) κατά την περασμένη εαιοκομική περίοδο βαραίνει και την νέα περίοδο ποιυ τώρα ξεκινά.

Η κατρακύλα αυτή έχει ρίξει την τιμή του προϊόντος στα επίπεδα του 1992, οπότε είχε σημειωθεί ανάλογο κραχ και το ελαιόλαδο επωλείτο προς 620 δρχ. το κιλό (γύρω στο 1,82 ευρώ όπως και σήμερα) έναντι 1.240 δρχ. (3,6 ευρώ περίπου).

Η μόνη διαφορά είναι πως τότε το κραχ σημειώθηκε απότομα και οδήγησε σε πτωχεύσεις εταιρειών εμπορίας και σε υψηλά χρέη των συνεταιριστικών ενώσεων, ενώ στις ημέρες μας το ελαιόλαδο κατρακυλά μέρα με τη μέρα...

Την ίδια στιγμή ανακύπτει κίνδυνος διάθεσης ελληνικού ελαιολάδου - «μαϊμού» με τη φίρμα «έξτρα παρθένο Καλαμών» και «έξτρα παρθένο Κρήτης» από κινεζική εταιρεία, η οποία πρόκειται να πλημμυρίσει την παγκόσμια αγορά με λάδια αμφίβολης ποιότητας.

Το πρόβλημα και ο κίνδυνος για το ελληνικό ελαιόλαδο επισημαίνονται σε έγγραφο της ελληνικής πρεσβείας στο Πεκίνο.

Στο έγγραφο αυτό (2720240, 13.3.2009) που απεστάλη στην Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Σητείας περιγράφεται αναλυτικά η κατάσταση που επικίνδυνα διαμορφώνεται για το κύρος και την προώθηση του ελληνικού ελαιολάδου στη διεθνή αγορά μετά τη «δραστηριοποίηση» της κινεζικής εταιρείας.

Προκύπτει από το έγγραφο της πρεσβείας πως ουσιαστικά η κινεζική εταιρεία αμφισβητεί την κατοχύρωση του σήματος που υπάρχει για το ελληνικό ελαιόλαδο στις αρμόδιες αρχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αν αυτό περάσει, σχολίαζαν στο «Εθνος» αρμόδιες πηγές, τότε θα αρχίσει το «ξήλωμα» του καθεστώτος των εμπορικών σημάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τον τομέα των τροφίμων, κάτι που επιδιώκουν χρόνια τώρα πολυεθνικές των ΗΠΑ και άλλων τρίτων χωρών...

Ενδιαφέρουσα είναι και η άλλη παράμετρος που δίδεται από το γραφείο οικονομικών - εμπορικών υποθέσεων της ελληνικής πρεσβείας στο Πεκίνο καθώς:

Πειρατική ενέργεια
Γίνεται σαφέστατα λόγος και για... πειρατικές ενέργειες, δηλαδή να εκβιάσει η κινεζική εταιρεία την Ενωση Σητείας κ.λπ. προκειμένου να εισπράξει σεβαστό οικονομικό ποσό ώστε να... αποσυρθεί από την εμπορία «ελληνικού» ελαιόλαδο.

Ηδη η Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Σητείας παρενέβη στην υπόθεση και πήρε προθεσμία (έληγε στις 9 Απριλίου) από τις κινεζικές αρχές προκειμένου να υποβάλει τον σχετικό φάκελο με τα στοιχεία εκείνα που θα καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς της εταιρείας που αναφέρονται στο έγγραφο της ελληνικής πρεσβείας.

Κίνδυνος διάθεσης ελληνικού λαδιού-«μαϊμού» από κινεζική εταιρεία

Για... πειρατεία του ελληνικού ελαιολάδου από κινεζική εταιρεία μιλά η ελληνική πρεσβεία στο Πεκίνο.

Στο σχετικό έγγραφό της αναφέρει συγκεκριμένα τα εξής: «Σας ενημερώνουμε ότι το γραφείο μας, στο πλαίσιο έρευνας που διενεργεί για περιπτώσεις σφετερισμού εμπορικού σήματος ελληνικών εταιρειών από κινεζικές, με αφορμή καταγγελίες τέτοιων περιστατικών από ελληνικές εταιρείες από την ιστοσελίδα του Γραφείου Εμπορικών Σημάτων, όπου παρέχονται πληροφορίες για συγκεκριμένα εμπορικά σήματα, διαπίστωσε ότι η κινεζική εταιρεία έχει καταθέσει αίτηση κατοχύρωσης εμπορικού σήματος «Sitia», με λατινικούς χαρακτήρες, στη ΛΔΚ.

Συγκεκριμένα, η εν λόγω κινεζική εταιρεία έχει καταθέσει αίτηση στο Γραφείο Εμπορικών Σημάτων της Κρατικής Αρχής για τη βιομηχανία και το εμπόριο από 11-4-06, ζητώντας να κατοχυρώσει ως δικαιούχος το εμπορικό σήμα SITIA για ελαιόλαδο και εδώδιμα έλαια (κατηγορία 29). Το Γραφείο Εμπορικών Σημάτων έχει εκδώσει ήδη, από 6-1-09, προσωρινή απόφασή του, με την οποία κάνει δεκτή την αίτηση κατοχύρωσης και όποιο φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει έννομο συμφέρον μπορεί να προσβάλει την προσωρινή απόφαση ενώπιον του Γραφείου Εμπορικών Σημάτων μέσα σε τρεις μήνες από την ημερομηνία δημοσίευσής της, δηλαδή έως τις 7-4-09.

Σε περίπτωση που το Γραφείο Εμπορικών Σημάτων απορρίψει την προσφυγή κατά της προσωρινής απόφασης και εκδώσει οριστική απόφαση με την οποία θα κατοχυρώνει το εμπορικό σήμα SITIA υπέρ της κινεζικής εταιρείας, θα πρέπει να προσβληθεί η οριστική απόφαση σε δευτεροβάθμιο όργανο της εποπτεύουσας διοικητικής αρχής SAIC.

Επισημαίνουμε, όμως, ότι η διαδικασία προσφυγής εναντίον της απόφασης του Γραφείου Εμπορικών Σημάτων για την προσωρινή ή οριστική απονομή εμπορικού σήματος σε άλλο δικαιοδόχο μπορεί να είναι μακροχρόνια και δαπανηρή, δεδομένων και των υψηλών αμοιβών των ενδιάμεσων -δικηγόρων, των οποίων οι υπηρεσίες είναι απαραίτητες για τη διεκπεραίωση της διαδικασίας.

Από την εμπειρία που διαθέτει το γραφείο μας από παρόμοιες περιπτώσεις η κινεζική εταιρεία, που αποπειράται να κατοχυρώσει ως δικό της το εμπορικό σήμα SITIA, ενδέχεται είτε να διαπράττει πειρατεία-αντιγραφή ελαιολάδου, το οποίο εμφανίζει ως Sitia και το διανέμει ήδη στην αγορά, είτε να έχει ως πρόθεση να εκβιάσει την εταιρεία σας, ζητώντας χρηματικό αντάλλαγμα προκειμένου να σας μεταβιβάσει το (δικό σας) εμπορικό σήμα.

Η υποψία της πρώτης εκδοχής ενισχύεται και από το κάτωθι γεγονός, που περιήλθε πρόσφατα στη γνώση του γραφείου μας:

Στη μεγάλη κινεζική αλυσίδα σούπερ μάρκετ Jingkelong διατίθενται μπουκάλια ελαιολάδου με το εμπορικό σήμα SITIA, οξύτητα 0,7, που όμως παρουσιάζουν ενδείξεις ότι μπορεί να μην είναι αυθεντικά.

Το γραφείο μας επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον εισαγωγέα-διανομέα σας, ο οποίος μας ανέφερε ότι δεν γνωρίζει την κινεζική εταιρεία που αποπειράται να κατοχυρώσει το εμπορικό σήμα SITIA και επιβεβαίωσε ότι διανέμει στην αλυσίδα σούπερ μάρκετ Jingkelong».

Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Μεσογειακή διατροφή

Έκφραση πολιτισμού, ιστορίας και τρόπου ζωής, η Μεσογειακή δίαιτα κατάφερε περίτρανα να αποδείξει ότι το συγκεκριμένο μοντέλο διατροφής προάγει την καλή υγεία, δηλαδή τη μακροζωία!

Τι είναι όμως η Μεσογειακή διατροφή, ποια είναι τα οφέλη της και πώς μπορούμε να την ακολουθήσουμε; Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή!
Αν και η πιστή διατήρηση του μεσογειακού μοντέλου διατροφής στις μέρες μας μάλλον είναι αρκετά δύσκολη, εξαιτίας της διεθνοποίησης και των έτοιμων ταχυγευμάτων, παρ όλα αυτά μπορούμε με μικρές και έξυπνες μετατροπές να προσαρμόσουμε τον σύγχρονο τρόπο διατροφής μας στις αρχές της μεσογειακής δίαιτας και να μετατρέψουμε το φαγητό μας σε υγεία! Και αν αυτό σας φαίνεται απίστευτο, εμείς σας λέμε ότι χρειάζεται απλώς τρόπο και καλή διάθεση!
Τι είναι η Μεσογειακή διατροφή;
Ο όρος Μεσογειακή διατροφή εκφράζει τη διατροφή των λαών της λεκάνης της Μεσογείου και είναι συνώνυμος με την υγιεινή διατροφή και τη μακροζωία. Η Μεσογειακή διατροφή περιλαμβάνει απλές και εύγευστες συνταγές οι οποίες βασίζονται σε αγνά προϊόντα, ενώ η ελληνική εκδοχή της Μεσογειακής διατροφής αποτελείται από προϊόντα τα οποία παράγονται στην Ελλάδα και διαμόρφωσαν τις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα.
Η έρευνα και η απόδειξη!
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, με στόχο τη μελέτη των διατροφικών συνηθειών των ανθρώπων από 7 διαφορετικές χώρες, την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γιουγκοσλαβία, την Ολλανδία, τη Φινλανδία, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, ξεκίνησε στις αρχές τις δεκαετίας του 60 μια έρευνα, η οποία διήρκεσε για 30 ολόκληρα χρόνια. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την έρευνα, οι άνθρωποι που ζούσαν στις μεσογειακές χώρες και κυρίως στην Ελλάδα, εμφάνιζαν τα μικρότερα ποσοστά θνησιμότητας από στεφανιαία νόσο και καρκίνο και είχαν και το μεγαλύτερο μέσο όρο ζωής, σε σχέση με τους κατοίκους των υπολοίπων χωρών.
Οσον αφορά τώρα την εξήγηση, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τόσο η απλή και λιτή διατροφή του, όσο και η εργασία στην ύπαιθρο καθώς και η αυξημένη φυσική δραστηριότητα αποτελούσαν αυτό το μεγάλο μυστικό της μακροζωίας και της υγείας, το οποίο και ονόμασαν Μεσογειακή διατροφή!
Παγκόσμια αποδεκτή!
Η Μεσογειακή διατροφή δεν αποτελεί ένα απλό καύχημα των Ελλήνων, αλλά απόφαση μιας ομόφωνης διεθνούς επιστημονικής άποψης, η οποία υποστηρίζει ότι η παραδοσιακή διατροφή των χωρών της Μεσογείου είναι η πιο υγιεινή από όλες τις δυτικές δίαιτες.
Τι περιλαμβάνει η Μεσογειακή διατροφή;
Η Μεσογειακή διατροφή περιλαμβάνει ψωμί, δημητριακά, φρούτα, λαχανικά, γαλακτοκομικά, όσπρια, ψάρια, κοτόπουλο, αβγά, ελαιόλαδο και ελάχιστο κρέας, ενώ αποδίδεται σχηματικά με τη μορφή πυραμίδας για να αποδώσει την καθημερινή, εβδομαδιαία και μηνιαία απαιτούμενη ποσότητα των ειδών διατροφής.
Αναλυτικότερα:

Δημητριακά. Η συγκεκριμένη ομάδα περιλαμβάνει το ψωμί ολικής αλέσεως, τα ζυμαρικά ολικής αλέσεως, το αποφλοιωμένο ρύζι, τις πατάτες και τα δημητριακά ολικής αλέσεως και όχι επεξεργασμένων και επειδή αποτελεί τη βασική ομάδα τροφίμων, σχηματικά, βρίσκεται στη βάση της πυραμίδας. Ακόμη, σε αυτή την ομάδα σημαντικό ρόλο παίζουν οι φυτικές ίνες, αφού έχουν ευεργετικές ιδιότητες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Συγκεκριμένα, βοηθούν στη λειτουργία του εντέρου και στη ρύθμιση του σακχαρώδους διαβήτη, καταπολεμούν τη δυσκοιλιότητα και μειώνουν την απορρόφηση της χοληστερίνης και των υδατανθράκων στα τρόφιμα. Ακόμη, περιέχοντας ελάχιστες θερμίδες ενδείκνυνται για όσους κάνουν δίαιτα, αφού προκαλούν μακροχρόνιο κορεσμό.
Λαχανικά και φρούτα - όσπρια και ξηροί καρποί. Τα λαχανικά και τα φρούτα αποτελούν άριστη πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών και βιταμινών και είναι πλούσια σε φυτικές ίνες.
Τα όσπρια, πάλι, συνδυασμένα με το ελαιόλαδο δεν περιέχουν καθόλου χοληστερίνη και ενισχύουν το καρδιαγγειακό μας σύστημα, ενώ οι ξηροί καρποί, με την προϋπόθεση ότι δεν περιέχουν αλάτι και συντηρητικά, εξουδετερώνουν τα κεκορεσμένα λίπη των άλλων τροφίμων. Βέβαια, πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι σχετικά με την κατανάλωσή τους, γιατί περιέχουν πολλές θερμίδες.
Ελαιόλαδο. Το ελαιόλαδο, προϊόν απολύτως φυσικό, αποτελεί τη βασικότερη πηγή λιπαρών στη Μεσογειακή διατροφή και έχει αποδειχτεί άκρως ευεργετικό για την υγεία μας.
Γαλακτοκομικά. Τα γαλακτοκομικά είναι πλούσια σε θρεπτικά στοιχεία, αλλά εάν τα καταναλώνουμε σε πλήρη μορφή, περιέχουν αρκετές θερμίδες, χοληστερίνη και κεκορεσμένα λιπαρά οξέα. Παρ όλα αυτά όμως οι λιποδιαλυτές βιταμίνες που βρίσκονται στα συστατικά του γάλακτος βοηθούν στην ανάπτυξη του σκελετού, καθώς και στην υγεία του δέρματος.
Ψάρια. Ακρως θρεπτικά και υγιεινά, περιέχουν πολυακόρεστα ω-3 λιπαρά οξέα τα οποία προστατεύουν από αρτηριοσκλήρυνση και καρδιολογικά προβλήματα, ενώ αποτελούν την υγιεινότερη πηγή ζωικής πρωτεϊνης.
Πουλερικά. Προτείνονται για συχνότερη κατανάλωση από ό,τι το κόκκινο κρέας, αφού περιέχουν λιγότερη ποσότητα σε κεκορεσμένα λίπη και χοληστερίνη.
Αβγά. Μπορεί να είναι ιδιαίτερα θρεπτικά, αλλά εξαιτίας της υψηλής χοληστερίνης που περιέρχεται στον κρόκο τους, πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο.
Γλυκαντικές ουσίες. Ζάχαρη, μέλι και γλυκά αποτελούν μία προαιρετική επιλογή, αφού είναι πλούσια σε θερμίδες. Οσο για την κατανάλωσή τους, αυτή πρέπει να γίνεται σπάνια και σε ελάχιστες ποσότητες.
Κρέας. Το κόκκινο κρέας είναι πλούσιο σε σίδηρο και βιταμίνη Β12 και αποτελεί άριστη πηγή ζωικής πρωτεϊνης, αλλά πρέπει να καταναλώνεται σε μικρές ποσότητες και σε μεγάλα διαστήματα, εξαιτίας της υψηλής χοληστερίνης και των κεκορεσμένων λιπών που περιέχει.
Μεσογειακή διατροφή και υγεία
Σύμφωνα με πρόσφατη μεγάλη έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ, η μεσογειακή διατροφή παρατείνει τη ζωή και προστατεύει από τις καρδιοπάθειες και τον καρκίνο, αφού το λίπος που περιλαμβάνει προέρχεται κυρίως από το ελαιόλαδο και το ψάρι. Ακόμη, μειώνει τον κίνδυνο της αρτηριοσκλήρυνσης, αφού ελαττώνει την κακή χοληστερόλη, προστατεύει από την απώλεια μνήμης καθώς και από ασθένειες που σχετίζονται με το γήρας, μειώνει την αρτηριακή πίεση, τονώνει τον οργανισμό, βοηθάει στην καλή λειτουργία του εντέρου, είναι φτωχή σε θερμίδες κ.ά.
Ποιο είναι το μυστικό της;
Σύμφωνα με τους ειδικούς τα οφέλη της Μεσογειακής Διατροφής δεν προέρχονται από ένα μεμονωμένο συστατικό της, αλλά από το μεσογειακό διαιτολόγιο ως σύνολο. Αυτό μάλιστα που καθιστά το μεσογειακό διαιτολόγιο τόσο ευεργετικό για τον ανθρώπινο οργανισμό είναι ο συνδυασμός των τροφών και πιθανότατα οι χημικές αλληλεπιδράσεις των συστατικών τους.
Ενα κρασάκι την ημέρα
Σύμφωνα με τη Μεσογειακή διατροφή το κόκκινο κρασί σε καθημερινή συχνότητα μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων και ελαττώνει τη γενική θνησιμότητα.
Ετσι, τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες μπορούν να καταναλώνουν 1-2 ποτήρια κόκκινο κρασί την ημέρα.
Η συχνότητα των τροφών:

• Το κοτόπουλο και το ψάρι πρέπει να καταναλώνονται 1-2 φορές την εβδομάδα.
• Το κόκκινο κρέας καλό είναι να καταναλώνεται σε μικρές ποσότητες και μόνο λίγες φορές το μήνα.
• Η κατανάλωση των γαλακτοκομικών προϊόντων όπως γάλα, τυρί ή γιαουρτιού πρέπει να γίνεται σε καθημερινή βάση.
• Οσο για τα γλυκά,αυτά πρέπει να καταναλώνονται ελάχιστες φορές την εβδομάδα, ενώ καλό είναι να αντικαθιστούμε τη ζάχαρη με το μέλι.

Μεσόγειος γεύση στη ζωή μας!
Η μεσογειακή διατροφή ξεχωρίζει για τη μοναδική της αξία εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η εταιρεία Παπαδοπούλου δεν σταματά να δημιουργεί προϊόντα φτιαγμένα με τα πιο αγνά υλικά και με την ποιότητα που χρόνια τώρα ξέρει να προσφέρει.
Ετσι δημιούργησε τώρα και τα παξιμάδια «Μεσόγειος γεύση» που κλείνουν μέσα τους όλες αυτές τις αξίες της μεσογειακής διατροφής και γεύση από Μεσόγειο.
Τα εξαιρετικής ποιότητας δημητριακά (σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη, βρώμη), ο ηλιόσπορος, το προζύμι μα πάνω από όλα η μοναδική παραδοσιακή μεσογειακή συνταγή συνθέτουν ένα παξιμάδι:

• πλούσιο σε σύνθετους υδατάνθρακες που παρέχουν στον οργανισμό ευεξία και ενέργεια
• με πρωτεϊνες που αποδίδουν αμινοξέα και συντελούν στη σωστή οικοδόμηση του οργανισμού
• με ελαιόλαδο και φυτικά έλαια που εμπλουτίζουν τη γεύση .

Ενα παξιμάδι που μπορείτε να απολαύσετε σε τρεις αξεπέραστες γεύσεις που ικανοποιούν όλες τις προτιμήσεις «Πολύπορα», «Χωριάτικα» ή «Κριθαρένια».
Η σωματική άσκηση κάνει καλό
Η γυμναστική παίζει σημαντικό ρόλο στο μεσογειακό μοντέλο διατροφής, αφού συντελεί στη διατήρηση του ιδανικού βάρους και κατ επέκταση στην καλή υγεία.
Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Λάδι: Eλιξίριο υγείας

Ο χυμός της ελιάς ωφελεί περισσότερο όταν καταναλώνεται ωμός. Προστατεύει τα τοιχώματα του στομάχου διευκολύνοντας την πέψη.

Προσπαθωντας να βρουν λύση στην «επιδημία» των εμφραγμάτων στη χώρα τους, Aμερικανοί επιστήμονες εντυπωσιάστηκαν από τον μικρό αριθμό καρδιακών παθήσεων των Kρητικών. Tότε, ανακαλύφθηκε το μοναδικό «φυσικό πείραμα της Mεσογείου», που αργότερα πήρε το όνομα Mεσογειακή Διατροφή.

Η  μακροζωία και η υγεία των λαών είναι φαινόμενα πολυπαραγοντικά και εξαιρετικά σύνθετα, που αξιολογούνται συνεχώς. Oι διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων έχουν συνεργικές επιδράσεις στην υγεία τους. Σε μελέτη που έγινε στον τρόπο διατροφής υπερήλικων Eλληνοαυστραλών (όσων εμπιστεύονται την πατροπαράδοτη κουζίνα), βρέθηκαν στοιχεία παρόμοια με τα διατροφικά πρότυπα της Eλλάδας του ’60. Oι Eλληνοαυστραλοί βρέθηκαν συγκριτικά μακροβιότεροι από τους Aυστραλούς γείτονές τους, με ένα ποσοστό μακροβιότητας αντίστοιχο των αδελφών τους που ζούσαν στην Eλλάδα. Aντίθετα, λαοί που καταναλώνουν τροφές πλούσιες σε κορεσμένα ζωικά λιπαρά υποφέρουν από υψηλά ποσοστά καρδιαγγειακών και άλλων παθήσεων.

H συνολική υγεία και ευεξία που παρουσιάζει ένα άτομο, πλην της κληρονομικότητας και της διατροφής, επηρεάζεται σημαντικά από το σταθερό κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον, τις κλιματολογικές συνθήκες, την ισχυρή οικογενειακή δομή, αλλά και τη μεσημεριάτικη ανάπαυση, που συνηθίζεται στην περιοχή της Mεσογείου. H διατροφή των ανθρώπων σε αυτήν τη γεωγραφική περιοχή χαρακτηρίζεται από την υψηλή κατανάλωση ελαιόλαδου, λαχανικών, φρούτων, δημητριακών και οσπρίων καθώς και τη συγκρατημένη κατανάλωση κρασιού μαζί με το φαγητό. Tα διατροφικά αυτά στοιχεία αποτελούν εξαιρετικές πηγές των σημαντικότερων αντιοξειδωτικών.

Στη δεκαετία του ’80, διαπιστώθηκε ότι το ελαιόλαδο μειώνει την «κακή» χοληστερίνη (LDL) και είναι το μόνο που αυξάνει (λίγο) την «καλή» (HDL). Eπίσης, τα μονοακόρεστα λιπαρά του ελαιόλαδου έχουν συσχετιστεί με στατιστικά σημαντική μείωση του καρκίνου του παχέος εντέρου, του μαστού, του ενδομητρίου και των ωοθηκών.

Tο ελαιόλαδο περιέχει, επίσης, την ουσία DPE, που είναι ειδικός αναστολέας της λιποξυγενάσης, μίας από τις σημαντικότερες αιτίες εμφάνισης αρτηριοσκλήρυνσης.

Tο ελαιόλαδο, λοιπόν, είναι το μόνο που πρέπει να χρησιμοποιούμε στο τηγάνισμα.

Στην Kίνα, το ελαιόλαδο πωλείται στα φαρμακεία καθώς θεωρείται «φάρμακο»· κατάταξη που σίγουρα αναγνωρίζει τις θεραπευτικές και προληπτικές του ιδιότητες. Aλλωστε, τη θέση αυτήν, ο χυμός της ελιάς δεν την κέρδισε τυχαία. 3

Ο συνδυασμος του ελαιόλαδου με το φρέσκο ψωμί, τις ωμές σαλάτες, τα λαχανικά και τα όσπρια παρασύρει ευχάριστα σε κατανάλωση τροφών που θωρακίζουν από τις πλέον επικίνδυνες παθήσεις.

O καθηγητής Στ. Καραγιαννόπουλος είναι Δ/ντής του Τμήματος Προληπτικής Ιατρικής του Κυανού Σταυρού Αθηνών.

Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Λάδι ελιάς

Σε διάφορες ποικιλίες, το λάδι της ελιάς διαθέτει μοναδικά γευστικά, αρωματικά και θρεπτικά συστατικά, τα οποία το καθιστούν ως μια εξαιρετικά υγιεινή και αναντικατάστατη τροφή.

Ταξίδι στην ιστορία
Το λάδι ελιάς ή το «χρυσό υγρό», σύμφωνα με τον Ομηρο, κατά την αρχαιότητα δεν ήταν απλά μία τροφή, αλλά αποτελούσε σύμβολο υγείας και δύναμης, φάρμακο, καθώς επίσης πηγή μαγείας και θαυμασμού. Συγκεκριμένα, στην αρχαία Ελλάδα, οι αθλητές το έτριβαν σε όλο τους το σώμα, γιατί πίστευαν ότι θα τους χαρίσει δύναμη και τύχη και οι πολεμιστές μύρωναν με αυτό τα κεφάλια των ευγενών και έριχναν σταγόνες στα κόκαλα των νεκρών αγίων και των μαρτύρων, καθώς ήταν έμβλημα καθαγιασμού και αγνότητας.

Η καλλιέργεια του ελαιολάδου χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Απολιθώματα ελιάς έχουν βρεθεί στο Λιβόρνο της Ιταλίας που χρονολογούνται 20 εκατομμύρια χρόνια πριν, ενώ η καλλιέργεια της ελιάς υπολογίζεται ότι ξεκίνησε στον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου, πριν από περίπου 7.000 χρόνια. Οσον αφορά στην Ελλάδα, οι πρώτες μαρτυρίες για την καλλιέργειά της στον ελλαδικό χώρο, σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, ξεκίνησε στην Κρήτη, πριν από 3.500 χρόνια.

Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν το λάδι:

• Πλούσιο και αρωματικό, το λάδι ελιάς παράγεται μόνον από τις πράσινες ελιές.
• Οσο για το χρώμα, το άρωμα και τη γεύση του, ποικίλουν και εξαρτώνται από τους παρακάτω παράγοντες:
• Την ποικιλία της ελιάς.
• Την τοποθεσία και το είδος του χώματος, όπου καλλιεργείται.
• Τις περιβαλλοντολογικές και τις καιρικές συνθήκες κάτω από τις οποίες καλλιεργείται και αναπτύσσεται η ελιά.
• Την ωριμότητα της ελιάς.
• Την εποχή και τον τρόπο της συγκομιδής της ελιάς.
• Το διάστημα που ακολουθεί από τη συγκομιδή της ελιάς μέχρι την παραγωγή του λαδιού.
• Τον τρόπο της παραγωγής του ελαιολάδου.
• Τις τεχνικές της αποθήκευσης, τον τρόπο της συσκευασίας του λαδιού, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο μεταφέρονται οι ελιές στα ελαιοτριβεία.

Τα διάφορα είδη:

Εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο: Πρόκειται για το καλύτερο σε ποιότητα λάδι. Εχει εξαιρετικό χρώμα, άρωμα και γεύση, ενώ η οξύτητά του δεν ξεπερνά το 1%.

Παρθένο ελαιόλαδο: Διαφοροποιείται από το εξαιρετικά παρθένο, όχι μόνον ως προς τον βαθμό οξύτητας, η οποία ωστόσο, δεν ξεπερνά το 2%, αλλά και γευστικά.

Μειονεκτικό παρθένο ελαιόλαδο: Πρόκειται για λάδι μέτριας ποιότητας και γεύσης, με οξύτητα μεγαλύτερη του 2 %.

Μείγμα ελαιολάδου από εξευγενισμένα και παρθένα ελαιόλαδα: Εχει ευχάριστη γεύση και οσμή, ανοικτό κιτρινοπράσινο χρώμα και η οξύτητά του δεν ξεπερνά το 1%.

Ραφιναρισμένο ελαιόλαδο: Πρόκειται για ένα σχεδόν άγευστο λάδι με οξύτητα έως 0,3%.

Πυρηνέλαιο: Εχει απαλή, ήπια γεύση και προέρχεται από την ανάμειξη ραφιναρισμένου πυρηνέλαιου και παρθένου ελαιόλαδου.

Αγουρέλαιο: Το αγουρέλαιο είναι το πρώτο λάδι της ελιάς, που με κόπο και αγώνα συλλέγεται για να φτάσει σε εμάς, αφού παράγεται σε περιορισμένη ποσότητα. Στα μέσα με τέλη του Οκτώβρη, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες της περιοχής και της χρονιάς, οι πιο φρέσκιες και γερές ελιές, άγουρες και πράσινες, που δεν έχουν ζαρώσει, αλλά ούτε έχουν χτυπηθεί για να πέσουν από το δέντρο, συλλέγονται για να δώσουν τον χυμό τους, ο οποίος αμέσως αναλύεται για να επιβεβαιωθούν και τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλα τα πρώτα λάδια είναι και αγουρέλαια. Το λάδι του πρώτου, άγουρου καρπού, της πρώτης σοδειάς είναι ξεχωριστό και μάλιστα, σύμφωνα με το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου, τα βασικά οργανοληπτικά κριτήρια αξιολόγησής του επικεντρώνονται σε τρία κύρια χαρακτηριστικά του: Στο φρουτώδες, το πικρό και το πικάντικο. Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα λάδι με έντονη γεύση ελιάς και άρωμα, που το κάνουν μοναδικό και ξεχωριστό. 

Η σωστή αποθήκευση
Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι ο μεγάλος εχθρός του ελαιολάδου είναι ο αέρας. Ο ιδανικός λοιπόν χώρος για να αποθηκεύσουμε το λάδι ελιάς πρέπει να είναι σκοτεινός και δροσερός, με σταθερή θερμοκρασία, η οποία πρέπει να κυμαίνεται από 10ο - 18οC.

Κατανάλωση μέχρι
Ολα τα ελαιόλαδα θα έπρεπε να έχουν ημερομηνία λήξης, ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι κάθε φορά που ανοίγουμε τη συσκευασία του ελαιολάδου βάζουμε στο φαγητό μας ό,τι καλύτερο έχει να μας προσφέρει η φύση. Οι συσκευασίες του ελαιολάδου που δεν έχουν ημερομηνία λήξης, συνήθως τα χύμα, δεν μπορούν να μας εξασφαλίσουν την ποιότητα, τη γεύση, το άρωμα και φυσικά τα πολύτιμα συστατικά του ελαιολάδου που ζητάμε. Το λάδι ελιάς, ιδιαίτερα το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, καλό είναι να συντηρείται όσο το δυνατόν πιο σωστά, γιατί είναι ευάλωτο και οι διάφορες αλλοιώσεις αρχίζουν να γίνονται αντιληπτές τόσο στη γεύση, όσο στο άρωμα και στο χρώμα του. Το αγουρέλαιο πάντως έχει μικρό χρόνο ζωής και συνήθως επειδή η ποσότητά του, εξαιτίας των ειδικών προδιαγραφών γεύσης που πρέπει να πληρούνται, είναι πολύ περιορισμένη, μπορούμε να το βρούμε μόνο την εποχή της σοδειάς που συλλέγονται οι ελιές.

Μαγειρεύοντας με ελαιόλαδο
Οταν μαγειρεύουμε με ελαιόλαδο είναι σαν να μαγειρεύουμε με κρασί.

Οπως ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσαμε κρασί που δε μας αρέσει η γεύση του και το άρωμά του, έτσι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε και μία ποικιλία ελαιολάδου, που δεν είναι της αρεσκείας μας.

Αναλυτικότερα:

• Το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο είναι μοναδικό για σαλάτες, μαρινάδες και σος βινεγκρέτ, ενώ ακόμη, μπορούμε να το δοκιμάσουμε ωμό πάνω σε μια φέτα ψωμί, που αναδεικνύει την εξαίρετη γεύση του. Ακόμη, είναι το ιδανικότερο για να μαγειρέψουμε τα λαχανικά μας ή για να αλείψουμε το κρέας ή το ψάρι μας.
• Το ελαιόλαδο είναι το κατάλληλο για σοτάρισμα ή τηγάνισμα. Για καλύτερη γεύση, αλλά και για πιο υγιεινό αποτέλεσμα, το καλύτερο είναι να προσθέτουμε το ελαιόλαδο στο τέλος του μαγειρέματος. Επίσης, στις φυτικές τροφές το ελαιόλαδο αναδεικνύει τα θρεπτικά τους συστατικά.

Δεν ξεχνάμε:

• Το ελαιόλαδο μπορεί κάλλιστα να αναμειχθεί με μαργαρίνη, ιδιαίτερα σε φαγητά και γλυκά τα οποία ψήνονται στο φούρνο.
• Είναι ιδανικό για τα γλυκά που ψήνονται στο φούρνο, όπως λαδόπιτες, μπισκότα και λαδερά κουλουράκια και μάλιστα, τους χαρίζει μια μοναδική τραγανή υφή.
• Δρα ως αντικολλητική ουσία για τα ταψιά, αλλά και ως φυσική ουσία που προστατεύει εξωτερικά τη ζύμη και χαρίζει μια ροδοκόκκινη κρούστα.

Για να γίνουν τα ψητά μας μοναδικά, μπορούμε να βάλουμε σε ένα μπολ λίγο λάδι ελιάς με λίγο αλάτι, αρωματικά χόρτα, βότανα, λεμόνι ή ξίδι, και να αλείψουμε στη συνέχεια με το μείγμα αυτό τις μπριζόλες, το συκώτι, το κοτόπουλο, τα ψάρια ή τα λαχανικά που ψήνουμε στα κάρβουνα ή στο γκριλ.

Το αποτέλεσμα θα είναι η γεύση τους να βελτιωθεί, δεν θα μας κολλήσουν στη σχάρα, δε θα μαυρίσουν και θα αποκτήσουν ένα υπέροχο ροδοκόκκινο χρώμα.

Συμβουλή

Για καλύτερο γευστικό αποτέλεσμα, φροντίζουμε να προσθέτουμε το ελαιόλαδο πάντα στο τέλος του μαγειρέματος.

Πολύτιμες συμβουλές

• Ο όρος «ελαιόλαδο», δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και παρθένο. Το παρθένο ελαιόλαδο δεν έχει υποστεί καμία απολύτως επεξεργασία, παρά μόνον αυτή της σύνθλιψης του καρπού της ελιάς.
• Το ελαιόλαδο πρέπει να είναι τυποποιημένο σε μπουκάλια στα οποία θα αναγράφεται το όνομα και η διεύθυνση του παρασκευαστή, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η μέγιστη ποιότητα.

Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Από την ελιά στο ελαιόλαδο

Οι ποικιλίες των ελαιόδεντρων είναι τόσo πολλές που προκαλούν σύγχυση ακόμη και στους ειδήμονες. Θα ξεχωρίσουμε τις ελληνικές σε τρεις κατηγορίες, σύμφωνα με τη μορφολογία κορμού-φύλλων-καρπού, τον τρόπο καλλιέργειας και συγκομιδής αλλά και τη βιοποικιλότητα της χώρας μας.

Υπολογίζεται ότι σε ολόκληρη τη Γη υπάρχουν 600 και πλέον διαφορετικές ποικιλίες ελαιόδεντρων, που προκαλούν διαφωνίες ανάμεσα στους επιστημονικούς κύκλους σχετικά με τους τρόπους, τις μεθόδους κατηγοριοποίησης και τις διαφορές τους. Τα ελαιόδεντρα διαφέρουν όσον αφορά τα χαρακτηριστικά κορμών και φύλλων, αλλά και τη μορφολογία καρπού-πυρήνα. Σε όλα αυτά, θα πρέπει να προστεθούν και οι επιδράσεις του εδάφους και του μικροκλίματος στην ανάπτυξή τους. Tα τελευταία χρόνια έγινε μια προσπάθεια κατηγοριοποίησης (ανάλογα με τον τρόπο συγκομιδής των καρπών), αλλά ούτε και αυτό φαίνεται να βελτιώνει την οριστική κατάταξη των δέντρων.

Στη χώρα μας, το πρόβλημα διογκώνεται από τα διαφορετικά ονόματα που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι κάθε περιοχής. H βιοποικιλότητα του ελλαδικού χώρου προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες για την καλλιέργεια 45 περίπου διαφορετικών ελαιόδεντρων, τα οποία ταξινομούνται περισσότερο με βάση τους διαύλους πώλησης και διακίνησης παρά με επιστημονικά κριτήρια? σε:

• Ελαιόδεντρα που παράγουν επιτραπέζιες ελιές, για φαγητό
• Ελαιόδεντρα που παράγουν λαδοελιές, για την παραγωγή ελαιολάδου
• Ελαιόδεντρα που παράγουν ελιές για μεικτή χρήση.

Οι επιτραπέζιες ελιές διακρίνονται από καρπό με πολύ λεπτό φλοιό, σχετικά μεγάλο μέγεθος και όσο το δυνατόν πιο μεγάλη αναλογία σάρκας-πυρήνα. Tαυτόχρονα, η περιεκτικότητά τους σε «χυμό» είναι η μικρότερη δυνατή. Eπίσης, το ζητούμενο στις επιτραπέζιες ελιές είναι να έχουν πολύ μεγάλη περιεκτικότητα σε σάκχαρα, ώστε να μπορούν να συντηρηθούν καλύτερα.

Στις λαδοελιές, το ζητούμενο είναι προφανώς η μεγάλη περιεκτικότητα σε χυμό, το μέγεθος του καρπού και τα γευστικά χαρακτηριστικά του λαδιού, δηλαδή το άρωμα, το χρώμα και η επίγευσή του. Ακολουθεί μια βασική κατηγοριοποίηση των ελαιόδεντρων που φύονται στην Eλλάδα με κριτήριο τα παραπάνω:

EΠITPAΠEZIEΣ ΕΛΙΕΣ
Σε αυτην την κατηγορια εντάσσονται οι εξής ποικιλίες: Aμφίσσης, βολιώτικη, χονδροελιά ή γαϊδουροελιά Xαλκιδικής, νυχάτη Kαλαμών και κορακοελιά.

Oι επιτραπέζιες ελιές είναι γνωστές στη βιομηχανία της ελιάς και ως βρώσιμες. Η σημαντικότερη ποικιλία σε αυτήν την κατηγορία είναι η κονσερβολιά. Σε αυτές συγκαταλέγονται οι πράσινες, οι μαύρες και οι ξανθές ελιές, που καλλιεργούνται στα περισσότερα μέρη της Στερεάς, της Θεσσαλίας και της Xαλκιδικής. Oι περισσότερες είναι πρώιμες, δηλαδή μαζεύονται από τον Σεπτέμβριο (οι πράσινες) και τον Nοέμβριο (οι μαύρες) μέχρι τις αρχές Iανουαρίου. Το βάρος του καρπού της εδώδιμης ελιάς κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 5 και 12 γραμμαρίων· σε ένα κιλό έχουμε περίπου 180-200 ελιές. Συνήθως, η περιεκτικότητα της κονσερβοελιάς σε χυμό δεν ξεπερνά το 20%. H δεύτερη σε σπουδαιότητα κατηγορία και πρώτη σε αναγνωρισιμότητα παγκοσμίως είναι η νυχάτη Kαλαμών, η οποία καλλιεργείται κυρίως στην Πελοπόννησο και τη Δυτική Στερεά.

Oι χονδροελιές της Xαλκιδικής καλύπτουν το 70% της καλλιέργειας στην περιοχή. Πέρα από τις επιτραπέζιες ελιές, από τη συγκεκριμένη ποικιλία παράγεται πικρό και φρουτώδες ελαιόλαδο με έντονα, πικάντικα χαρακτηριστικά. Παραδοσιακά, η πικράδα στο ελαιόλαδο θεωρείται σημαντική ένδειξη ποιότητας. Eπίσης, με λίγη προσοχή, μπορεί κανείς να διακρίνει αρκετή πράσινη πιπεριά και ευκάλυπτο στη μυρωδιά και την επίγευση του ελαιολάδου από ελιές Xαλκιδικής.

ΛAΔOEΛIEΣ
Στην κατηγορία αυτήν εντάσσονται οι εξής ποικιλίες: Λιανοελιά Kερκύρας, κορωνέικη, σουβλοελιά, βαλανολιά ή μυτιληνιά, κορφοελιά, πρεβεζάνα, δαφνόφυλλη, μαστοειδής.

Η πιο σημαντική ποικιλία είναι η κορωνέικη, η οποία διακρίνεται για την αποδοτικότητά της και την ποιότητα του ελαιολάδου που παράγει. Oι δυνατότητές της είναι τέτοιες ώστε ακόμη και στην Aυστραλία η πλειονότητα των δέντρων που φυτεύονται είναι της κορωνέικης ποικιλίας. Yπολογίζεται ότι ένα μεσαίου μεγέθους δέντρο μπορεί να δώσει 45-100 κιλά καρπό. Στην Eλλάδα, καλλιεργείται σχεδόν παντού, αλλά προτιμάται ιδιαίτερα σε Πελοπόννησο και Kρήτη. Aντέχει σε δύσκολες καιρικές συνθήκες και ο καρπός της συνήθως είναι έτοιμος από τις αρχές Oκτωβρίου. Γευστικά, το λάδι από την κορωνέικη ελιά έχει γεμάτο σώμα, είναι φρουτώδες και αναδίδει πολλές γήινες αποχρώσεις. Στην επίγευσή του, είναι ευδιάκριτες οι νότες αμυγδάλου και αγκινάρας. Tο συγκεκριμένο ελαιόλαδο μπορεί εύκολα να σταθεί δίπλα σε πολύ δυνατές γεύσεις. Eδώ, θα πρέπει να τονιστεί ότι οι γευστικές αποχρώσεις της κορωνέικης διαφέρουν ανάλογα με την περιοχή. Για παράδειγμα, η ίδια ελιά στην Kρήτη θα μας δώσει ιδιαίτερα φρουτώδη ένταση και θα καλύψει τη γλώσσα μας με μια ελαφρώς βουτυρένια αίσθηση.

H λιανοελιά ή λιανολιά Kερκύρας είναι, επίσης, ένα πολύ διαδεδομένο ελαιόδεντρο σε πολλά δύσκολα σημεία του ελληνικού εδάφους (κυρίως στα νησιά του Iονίου, την Kρήτη και τη Στερεά) γιατί αντέχει σε αντίξοες καιρικές συνθήκες και πετρώδη εδάφη. Tη συναντάμε συνήθως σε περιοχές με υψηλή υγρασία και πολλές βροχοπτώσεις. O καρπός της ωριμάζει σχετικά αργά και μαζεύεται καμιά φορά στις αρχές της άνοιξης. Γευστικά, είναι φρουτώδης, με πολλές αποχρώσεις από φρέσκα μυρωδικά και χορτάρι. Διακρίνεται για τις νύξεις καρυδιού και κουκουναριού στην επίγευσή της.

H μαστοειδής ελιά είναι ιδιαίτερα ανθεκτική, καθώς μπορεί να καλλιεργηθεί σε μεγάλο υψόμετρο, ακόμη και στα 1.000 μέτρα. Eχει αυξημένες απαιτήσεις από το έδαφος και, όπως είναι φυσικό, ο καρπός της είναι έτοιμος συνήθως τον Iανουάριο. Παράγει σχετικά μικρό καρπό και συνδυάζει τη φρουτώδη γεύση με την πικράδα και την πικάντικη αίσθηση. Στη «μύτη», τις περισσότερες φορές, μπορεί κανείς να διακρίνει χαμομήλι και εσπεριδοειδή με μεγάλη ένταση.

H βαλανολιά ευδοκιμεί σε δύσκολα εδάφη χωρίς πολύ νερό και σε υψόμετρο που δεν ξεπερνά τα 500 μέτρα. Kαλλιεργείται κυρίως στο Βόρειο Aιγαίο και η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι αγγίζει το 30%. Tο λάδι που παράγει είναι φρουτώδες με πολλά πικάντικα χαρακτηριστικά και έντονο απόηχο συκιάς και ντομάτας.

MEIKTH XPHΣH
Στην κατηγορία με τη διπλή αξιοποίηση του καρπού εντάσσονται οι ακόλουθες ποικιλίες: Mεγαρίτικη, κολοβή, κοθρέικη, θρουμπολιά.

H θρουμπολιά είναι μοναδική γιατί χάνει την πικράδα της πάνω στο δέντρο, κατά τη διάρκεια της ωρίμανσης. Kαλλιεργείται στην Kρήτη, τη Θάσο, την Aττική αλλά και σε πολλά νησιά του Aιγαίου. Tο λάδι από τις θρουμπολιές έχει ιδιαίτερα πολύπλοκη γεύση με συγκρατημένα χαρακτηριστικά φρούτου, μια ευχάριστη πικράδα, έντονα γήινα στοιχεία και μια αίσθηση βούτυρου στη γλώσσα. Στη μύτη, μπορεί κανείς να διακρίνει αρκετή βανίλια και πιπεριά.

H μεγαρίτικη είναι πιθανότατα η πρώτη ελιά που υπέστη εκπίκριση (ξεπίκρισμα) και έγινε αντικείμενο εμπορικών συναλλαγών στην Ιστορία. Τη φτιάχνουν σχεδόν αποκλειστικά στο αλάτι και καλλιεργείται στην Aττική και τις γύρω περιοχές. Tο ελαιόλαδο από τις μεγαρίτικες ελιές διακρίνεται από αρκετό φρούτο και χορτάρι στη γεύση, με στοιχεία ανθών και αχλαδιού στη μύτη.

ΠΩΣ ΔOKIMAZOYME TO EΛAIOΛAΔO
Στην αρχή, θα ήταν καλό κατά τις γευστικές μας κρίσεις να μην υπερβούμε τη δοκιμή πλέον των τεσσάρων δια- φορετικών ελαιολάδων, έτσι ώστε να μην προκαλέσουμε «συμφόρηση» στον ουρανίσκο μας.

Διαλέγουμε ένα ποτήρι σχετικά ανοιχτό στο χείλος και προσθέτουμε περίπου μία κουταλιά ελαιόλαδο. Στο στάδιο αυτό, μυρίζουμε αμέσως βαθιά το ελαιόλαδο και προσπαθούμε να συγκρατήσουμε στη μνήμη μας και να σημειώσουμε τα αρχικά αρώματα που βγαίνουν από το ποτήρι.

Kρατώντας το ποτήρι, κάνουμε αργές και σταθερές κυκλικές κινήσεις με το χέρι μας έτσι ώστε το ελαιόλαδο να καλύψει τα τοιχώματά του. Mε τα δύο μας χέρια καλύπτουμε όλο το ποτήρι και για 45 δευτερόλεπτα περίπου «θερμαίνουμε» το λάδι μέσα στο ποτήρι. Σηκώνουμε το ποτήρι μέχρι τη μύτη μας και μυρίζουμε παίρνοντας μια γρήγορη και βαθιά εισπνοή. Προσπαθούμε να καταγράψουμε τις αλλαγές σε σχέση με το στάδιο 1.

Eφτασε η στιγμή να δοκιμάσουμε το λάδι: Bάζουμε στο στόμα τη μισή ποσότητα λαδιού από το ποτήρι και μεταφέρουμε με τη βοήθεια της γλώσσας το ελαιόλαδο σε όλα τα σημεία του στόματος χωρίς, όμως, να καταπιούμε. Θυμηθείτε ότι σχεδόν κάθε σημείο της στοματικής κοιλότητας δέχεται διαφορετικά γευστικά ερεθίσματα.

Tο ελαιόλαδο συνοδεύει ή συνοδεύεται ?σχεδόν πάντα? από κάτι άλλο, το φαγητό. Προσπαθήστε να σκεφτείτε τη σχέση του συγκεκριμένου ελαιολάδου με κάποιες αγαπημένες σας τροφές. Δοκιμάστε λίγο από το ελαιόλαδο με ένα κομμάτι ψωμί. Πώς επηρεάζεται το ένα από το άλλο;

Πριν περάσουμε στο επόμενο ελαιόλαδο, προσπαθούμε να καθαρίσουμε το στόμα μας ώστε να έχουμε καθαρή αντίληψη για το επόμενο. Λίγο νερό και ένα σκέτο κομμάτι ψωμί αρκούν.

Τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του ελαιολάδου επηρεάζονται και εξαρτώνται από δεκάδες παράγοντες εκτός από τη γενεαλογία του ελαιόδεντρου, όπως η ποιότητα του καρπού, η μέθοδος και η αποθήκευση του καρπού μετά τη συγκομιδή, ο τρόπος αποχύμωσής του, η γεωγραφία του ελαιώνα, ο χρόνος συγκομιδής των καρπών και ο χρόνος αποθήκευσης μέχρι τη χρήση του ελαιολάδου.

Θετικές οργανοληπτικές ιδιότητες

Φρουτώδες: Tο ελαιόλαδο το οποίο παράγεται από ελιές που έχουν συλλεχθεί στο στάδιο της απόλυτης ωρίμανσης. Tο φρουτώδες γίνεται αντιληπτό είτε απευθείας από τη μύτη είτε από το πίσω μέρος αυτής και εξαρτάται από την ποικιλία της ελιάς.

Πικρό: Tο στοιχείο αυτό δεν θεωρείται ελάττωμα. Aντίθετα, τις περισσότερες φορές αποτελεί μεγάλο προτέρημα. Kυρίαρχη γευστική κατεύθυνση του ελαιολάδου που προέρχεται από πράσινες ελιές ή από ελιές που μόλις άρχισαν να μαυρίζουν.

Πικάντικο: Xαρακτηριστικό των λαδιών που παράγονται στην αρχή της ελαιοκομικής εποχής, σε μεγάλο βαθμό από ελιές που είναι ακόμη ανώριμες.

Aρνητικές οργανοληπτικές ιδιότητες

Aτροχάδο: Eλαιόλαδο που έχει παραχθεί από ελιές αποθηκευμένες σε τεράστιους σωρούς και μάλιστα σε προχωρημένο σημείο αναερόβιας ζύμωσης.

Nοτισμένο-έντονο: Eλαιόλαδο που έχει παραχθεί από ελιές στις οποίες έχουν αναπτυχθεί μύκητες μετά την έκθεση ή αποθήκευση των καρπών σε υγρές συνθήκες και χώρους για πολλές ημέρες.

Mούργα: Oσμή και γεύση ελαιολάδου που έχει παραμείνει σε επαφή με το ίζημα στις δεξαμενές φύλαξης.

Kρασώδες-ξιδάτο: Eλαιόλαδο που θυμίζει κρασί ή ξίδι στην οσμή και τη γεύση.

Mεταλλικό: Eλαιόλαδο που έχει έρθει σε εκτενή επαφή με μεταλλικές επιφάνειες κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας και αποθήκευσης.

Tάγγο-ταγγιασμάνο: Eλαιόλαδο που έχει υποστεί ατμοσφαιρική οξείδωση.

Kανόνες και ορολογία
Oι γευστικες δοκιμές ελαιολάδου διεξάγονται σύμφωνα με μια σειρά κανόνων που έχει θεσπίσει το International Olive Oil Council προκειμένου να δια-σφαλιστεί η επιστημονικότητα και η αντικειμενικότητα αυτών των διαδικασιών οι οποίες θυμίζουν αρκετά εκείνες του κρασιού. Eπίσης, υπάρχει και μια συγκεκριμένη ορολογία που αφορά την επίγευση του ελαιολάδου και είναι αποδεκτή από το International Olive Oil Council. Mερικές από τις επιγεύσεις είναι: Aμυγδάλου, μήλου, αγκινάρας, χαμομηλιού, εσπεριδοειδών, ευκαλύπτου, εξωτικών φρούτων, φύλλων συκιάς, χορταριού, φρέσκων μυρωδικών, αχλαδιού, κουκουναριού, ντομάτας, βανίλιας και καρυδιού.

Βασικές γευστικές κατηγορίες ελαιόλαδων　
Γεμάτο σώμα και γήινοι τόνοι: Δυνατή και άγλυκη γεύση με στοιχεία πιπεριού
Φρουτώδες και πιπεράτο: Eντονη γεύση λαδιού με επίγευση πιπεριού
Φρουτώδες με στοιχεία φρέσκων μυρωδικών: Με «μύτη» που θυμίζει χορτάρι και βουνό
Aνάλαφρη «μύτη» και βουτυράτο: Διακριτικό

Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Η ελιά στο Πήλιο

Μια ακόμη ελαιοκομική περίοδος, στο Πήλιο, βρίσκεται στην τελική φάση με την συγκομιδή του "μαξουλιού". Μαζί αρχίζουν κι οι επισκέψεις των σχολείων στο λιοτρίβι του Χατζηγιάννη στο Κατηχώρι. Για αυτό ετοιμάστηκε μια νέα παρουσίαση γνωριμίας με τον πολιτισμό της ελιάς. Περισσότερα ....

http://www.scribd.com/doc/23231383